Onze eigen staatssecretaris, Sander Dekker, is de kritiek op de CITO-toets meer dan zat. Hij zegt: “Ten onrechte wordt een spookbeeld gecreëerd dat het basisonderwijs een afrekencultuur kent. Dat is niet bevorderlijk.” Maar Dekker ontkracht hierbij niet dat deze afrekencultuur, zoals hij het mooi zegt, wel degelijk bestaat (?). Zijn het niet zijn voorgangers die dit in hebben gevoerd en zoveel waarde hechten aan toetsen? De houding van middelbare scholen heeft er volgens Dekker voor gezorgd dat kinderen en vooral ouders de Citotoets zien als een soort eindexamen van de basisschool, met enorme nervositeit en onzekerheid tot gevolg. Als reden waarom men toetsing noodzakelijk vindt noemt Dekker:''Als je jaarlijks miljarden in het basisonderwijs investeert, hebben wij, maar ook de Tweede Kamer en ouders het recht om te weten: gaat het goed? Dat meet je alleen maar af aan wat leerlingen opsteken, aan wat ze geleerd hebben.”
Zowel Dekker als velen in het onderwijs willen inderdaad resultaat zien, dit is begrijpelijk en misschien ook wel waar wij, de volwassenen, naar streven. Maar al in 2009 is in een onderzoek van Dr. Tellegen, zelf ontwikkelaar van tests en docent aan de Rijksuniversiteit Groningen, naar buiten gekomen dat zowel de CITO-toets als intelligentietoetsen zijn gebaseerd op kennis. Kennis is echter afhankelijk van de taal of cultuur, wanneer een leerling de taal waarin de test wordt aangeboden, slecht beheerst, zal zijn/haar score mogelijk lager uitvallen met gevolgen van dien. Oftewel resultaat staat niet altijd gelijk aan kennis. Daarnaast is het mogelijk dat de desbetreffende test helemaal niet valide is of dat de getoetste leerling na de toets een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Is dat terug te zien in de toets, meneer Dekker? Hierbij laten we nog achter wegen dat een groot deel van de vergaarde kennis helemaal niet getoetst wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten